Kategoria: Aktualności

Odpady, zgodnie z obowiązującym od 1 lipca 2017 r. Wspólnym Systemem Segregacji Odpadów (WSSO), kwalifikowane są do 4 podstawowych grup:

• papier,
• metale i tworzywa sztuczne,
• szkło,
• bioodpady.

Piątą grupę stanowią odpady zmieszane, czyli takie, których nie można zakwalifikować do żadnej z powyższych i nie są niebezpieczne dla środowiska.

Odpady dzielone są również na frakcję suchą i frakcję mokrą.

Frakcja sucha

Do frakcji suchej należą wszelkiego rodzaju odpady pozbawione elementów organicznych, a więc w zasadzie wszystkie, które wrzuca się do kontenerów na plastik, metal, papier i szkło. Podlegają one procesowi segregacji w celu pozyskania materiałów do ponownego odzysku.

Do kontenerów na odpady stanowiące frakcję suchą wrzucimy więc:

• wykonane z tworzywa sztucznego opakowania m. in.: po płynach i napojach, chemii gospodarczej i kosmetykach,
• opakowania foliowe, np. reklamówki,
• zabawki,
• gazety,
• zeszyty,
• tektury,
• papier z niszczarek,
• papierowe worki,
• kartony po napojach,
• puszki po napojach,
• drobny złom żelazny oraz kolorowe metale,
• opakowania szklane (bezbarwne oraz kolorowe) itd.

Frakcja mokra

Do tej frakcji zalicza się odpady komunalne, które ulegają biodegradacji. Frakcja mokra, zawierająca elementy organiczne, może być przerobiona na kompost, zazwyczaj jest także składowana w wyznaczonych do tego celu składowiskach. Do kontenerów przeznaczonych na frakcję mokrą wyrzucać można:

• resztki kuchenne,
• obierki z owoców i warzyw,
• skorupki jajek,
• fusy z kawy i herbaty,
• rośliny i wszelkiego rodzaju odpady zielone: skoszoną trawę, liście, łodygi, gałęzie,
• ziemię kwiatową,
• zużyte ręczniki papierowe,
• mokre kartony,
• kartonowe opakowania po jajkach (bez etykiet) itp.

W jaki sposób ocenić, czy odpady należą do frakcji suchej czy mokrej?

Odpady należące do frakcji mokrej to w przeważającej mierze elementy organiczne, z kolei odpady należące do frakcji suchej zawierają śladową ilość substancji organicznych.

W przypadku posiadaczy odpadów, ewidencję odpadów prowadzi się wykorzystując następujące dokumenty:

• kartę przekazania odpadów KPO,
• kartę ewidencji odpadów,
• kartę ewidencji komunalnych osadów ściekowych,
• kartę ewidencji zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego,
• kartę ewidencji pojazdów wycofanych z eksploatacji.

Karta przekazania odpadów jest podstawowym dokumentem dotyczącym ewidencji odpadów. Drugi dokument to karta ewidencji odpadów.
Karta przekazania odpadów, zwana KPO to dowód prawidłowego przekazania odpadów do uprawnionych odbiorców. Posiadacz odpadów ma obowiązek wypełnić ją i wystawić w momencie przekazywania odpadów odbiorcy. Odpady mogą być przekazywane również poprzez firmę transportową, wtedy na karcie muszą być uwzględnione dane odbiorcy odpadów i miejsce ich dostarczenia. Firma transportowa poświadcza natomiast na KPO wykonanie wspomnianej usługi.
Karta przekazania odpadów sporządzana jest w 3 egzemplarzach, po jednym dla każdej ze stron wymienionych na KPO: posiadacza, transportującego oraz odbiorcy odpadów.

Art. 66 Ustawy o odpadach dokładnie określa, co powinno znajdować się na dokumentach przekazania odpadów.

Co powinna zawierać karta przekazania odpadów?

• imię i nazwisko lub nazwę posiadacza odpadów oraz adres zamieszkania lub siedziby,
• miejsce przeznaczenia odpadów (w przypadku wytwórcy odpadów),
• sposoby gospodarowania odpadami oraz dane o ich pochodzeniu (w przypadku posiadacza odpadów prowadzącego przetwarzanie odpadów),
• miejsce pochodzenia odpadów oraz odpowiednio miejsce przeznaczenia.

Kierujący środkiem transportu, którym będą przewożone odpady, ma obowiązek posiadać w trakcie transportu potwierdzenie wygenerowane z Bazy danych o produktach i opakowaniach oraz o gospodarce odpadami (BDO), które umożliwia weryfikację informacji zawartych w karcie przekazania odpadów ze stanem faktycznym. Niezwłocznie po zakończeniu transportu, transportujący potwierdza ten fakt w BDO.
Elektroniczna karta przekazania odpadów, zanim zakończy się proces przekazywania odpadów, przechodzi w systemie BDO nawet przez 6 etapów. Każdy etap oznacza konieczność wykonania określony czynności w systemie BDO przez podmiot przekazujący, transportujący lub przejmujący odpady.

KPO nie musi być wypełniana, gdy jeden z posiadaczy odpadów nie jest objęty obowiązkiem prowadzenia ewidencji odpadów.
Zgodnie z przepisami, zwolnieni z obowiązku prowadzenia ewidencji odpadów są:

• wytwórcy odpadów komunalnych oraz odpadów w postaci pojazdów wycofanych z eksploatacji, jeżeli pojazdy te zostały przekazane do przedsiębiorcy prowadzącego stację demontażu lub przedsiębiorcy prowadzącego punkt zbierania pojazdów,
• osoby fizyczne i jednostki organizacyjne niebędące przedsiębiorcami, które wykorzystują odpady na potrzeby własne.

Dokumentację związaną z ewidencją odpadów przechowuje się przez 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym została sporządzona.

Lasy deszczowe to tropikalne lasy, wiecznie zielone, noszące miano najstarszych żywych oraz najważniejszych ekosystemów na świecie. Są to gęste, wysokie dżungle, stanowiące schronienie dla ponad połowy wszystkich gatunków zwierząt i roślin na świecie. Opady deszczu oraz wysokie temperatury utrzymują się na w nich na wysokim poziomie przez cały rok. Klimat lasów deszczowych jest bardzo ciepły i wilgotny, przypomina warunki panujące w szklarni. Lasy tropikalne zajmują jedynie 6% powierzchni Ziemi.
Zanim „biali ludzie” zaczęli się rozprzestrzeniać na terenach lasów tropikalnych, stanowiły one obszar 1,6 bilionów hektarów, obecnie liczą sobie już tylko 550 milionów hektarów.

Lasy deszczowe napotkamy w:

• Amazonii – największy las deszczowy na świecie, zamieszkiwany przez 1/5 światowej populacji ptaków oraz 1/10 światowej populacji gatunków ssaków,
• Ameryce Środkowej – stanowią dom dla dużej liczby ptaków tropikalnych, w tym wielu gatunków papug,
• Afryce – w Afryce Centralnej znajduje się drugi co do wielkości las deszczowy i zajmuje obszary bagien namorzynowych, zalanych lasów oraz lasów powyżej linii chmur,
• Azji Południowej – w Bangladeszu znajduje się największy las namorzynowy na świecie. Klimat zmienia się od gorącego i wilgotnego do subtropikalnego z deszczami monsunowymi i okresami suchszymi.
• Australii i Oceanii – obecnie wyspy te zamieszkuje wiele gatunków zwierząt nie występujących nigdzie indziej, np. rajskie ptaki (tzw. cudowronki).

Lasy deszczowe nazywane są płucami planety. Na bardzo wiele sposobów wpływają pozytywnie na ekosystem, m. in.:

• stabilizują klimat na Ziemi,
• utrzymują naturalny cykl obiegu wody w przyrodzie,
• chronią przed powodziami, suszami, erozją,
• są domem dla tysięcy gatunków roślin oraz zwierząt,
• pochłaniają dwutlenku węgla,
• zmniejszają ilość gazów cieplarnianych, trafiających do atmosfery, nawet o 10%,
• schładzają grunt i powietrze (pojedyncze drzewo potrafi transpirować nawet setki litrów wody dziennie).

Największym zagrożeniem dla lasów deszczowych jest deforestacja, czyli proces, polegający na zmniejszaniu udziału terenów leśnych w ogólnej powierzchni obszaru. W przypadku lasów tropikalnych wiąże się z prowadzoną na szeroką skalę wycinką lasów tropikalnych.

W 2020 r. ludzie doprowadzili do zniszczenia 4,2 miliona hektarów lasów tropikalnych (wycinka i pożary, mogące doprowadzić do suszy nie tylko na terenie lasu). Wielkościowo jest to obszar, jaki zajmuje Holandia. Ginące drzewa, wycinane czy palone, uwalniają z powrotem do środowiska nagromadzony węgiel. Zniszczenie tak olbrzymich terenów lasów tropikalnych spowodowało wyemitowanie 2,64 gigatony dwutlenku węgla do atmosfery, mniej więcej tyle, ile rocznie produkuje ponad pół miliarda samochodów.

Niszczenie lasów tropikalnych w tempie, jakie utrzymuje się obecnie zagraża bioróżnorodności, zachowaniu równowagi w środowisku geograficznym, napędza kryzys klimatyczny, którego często nie jesteśmy świadomi.

Prawdopodobnie lasy deszczowe staną się pustynia do roku 2064 – czyli jeszcze za życia nas wszystkich!!!

Twardość wody jest określana jako ilość rozpuszczonych w niej soli wapnia, magnezu, niekiedy też żelaza i/lub manganu. Stopień twardości wody zależy od jej wysycenia tymi składnikami mineralnymi.

Rodzaje twardości wody

Twardość węglanowa – zwana też przemijającą lub nietrwałą, występuje, gdy woda zawiera kwaśne sole, wodorowęglany wapnia i magnezu, wytrącające się podczas gotowania. Obserwujemy je w postaci białawego osadu.
Twardość niewęglanowa – zwana stałą, występuje, gdy w wodzie znajdują się siarczany, azotany, chlorki i inne nierozpuszczalne sole magnezu i wapnia. Ten rodzaj twardości pozostaje w wodzie nawet po przegotowaniu.
Twardość ogólna, całkowita – to suma twardości węglanowej i niewęglanowej.

Twardość wody może być wyrażona na kilka sposobów. Jednym z najpopularniejszych jest sposób niemiecki. Twardości wody w stopniach niemieckich mieszczą się w granicach:

• 0-4 bardzo miękka
• 4-8 miękka
• 8-12 średnio twarda
• 12-18 dość twarda
• 18-30 twarda
• > 30 bardzo twarda

Jak zmierzyć twardość wody?

Twardość wody można zmierzyć na kilka sposobów:

• w laboratorium lub jednostce badawczej, która zajmuje się badaniem wody – uzyskamy dokładny pomiar, obrazujący skład chemiczny wody,
• przy użyciu testerów kropelkowych (metoda miareczkowania, filtracji) – pozwalających uzyskać dokładny pomiar twardości w domowych warunkach,
• za pomocą specjalnych testerów paskowych – dających bardzo szybko wynik, jednak najmniej dokładny.

Twardość wody wpływa na jej napięcie powierzchniowe. Im jest ono większe, tym trudniej zwilżać wszelkiego rodzaju powierzchnie i trudniej je doczyścić czy doprać, przez co zwiększa się zużycie detergentów. Prane w niej ubrania są sztywne i szybciej się niszczą. Wysoka twardość wody na negatywny wpływ na skórę, którą wysusza i napina, oraz na włosy, które stają się szorstkie i nieprzyjemne w dotyku, oraz trudne do modelowania. Wytrącający się z twardej wody osad zamienia się w kamień, mając negatywny wpływ na żywotność urządzeń oraz przedmiotów domowych: kotłów grzewczych, zasobników ciepłej wody, pralek, zmywarek, czajników, żelazek, armatury łazienkowej i kuchennej itd. Problemem jest również usuwanie osadu, do którego zazwyczaj trzeba użyć silnych środków czystości, które niestety zanieczyszczają środowisko.

Jednak zawarte w twardej wodzie minerały, m. in. wapń i magnez, które są szkodliwe dla urządzeń, są bardzo cenne i niezbędne dla zdrowia oraz prawidłowego rozwoju naszego organizmu. Wielokrotnie zostało udowodnione naukowo, iż twarda woda jest wręcz dobrodziejstwem dla naszego organizmu: dostarcza mu bowiem koniecznych dla zdrowia i prawidłowego funkcjonowania minerałów – wapnia i magnezu. Wnioski z przeprowadzonych przez naukowców badań są jasne: przewlekły niedobór magnezu, który powstaje w organizmie, gdy ograniczamy mu podaż tego pierwiastka, np. pijąc miękką, pozbawioną magnezu wodę, powoduje spadek stężenia tego pierwiastka w mięśniu sercowym i może przyczynić się do rozwoju choroby mięśnia sercowego. Picie wody twardej, bogatej w magnez, zmniejsza ryzyko zachorowań na choroby sercowo-naczyniowe i zapobiega umieralności z ich powodu. Dlatego picie twardej wody jest bardzo zdrowe i zalecane. Zwłaszcza naszej zamojskiej kranówki. Więcej na jej temat znajdziecie tutaj:
https://www.pgk.zamosc.pl/aktualnosci/zamojska-kranowka/

Naszemu organizmowi, twarda woda zdrowia doda!