Autor: twojadmin

Ponad połowę domowych odpadków stanowią właśnie odpady organiczne. Dlaczego zatem nie wykorzystać ich w postaci kompostu w przydomowych ogródkach czy działkach?
Produkcja kompostu nie jest skomplikowana, a my możemy cieszyć się nawet potrójnie:

• raz, że dostarczamy roślinom naturalnych składników odżywczych,
• dwa, że dbamy o środowisko,
• trzy, że nie musimy płacić za wywóz śmieci z ogrodu oraz sklepowe nawozy czy ziemię.

Kompost używany w ogrodzie świetnie wzbogaca glebę w próchnicę, spulchnia ją i napowietrza, a także dostarcza materii organicznej.
Co bardzo istotne, używając kompostu nie zatruwamy środowiska i nie grozi nam przenawożenie.

Przepis na przydomowy kompostownik!

Zaczynamy od wyboru miejsca:
musi być zacienione, aby nie dokuczała mu susza.
Kupujemy gotowy kompostownik lub robimy go samodzielnie, wykorzystując do tego np. stare palety lub drewniane belki – pamiętajmy, bez dna.
Wkopujemy go w ziemię i uzupełniamy kolejnymi warstwami odpadków. Pierwsza warstwa może zostać podsypana dobrej jakości ziemią ogrodową, zdobytą w sklepie lub zebraną z poprzedniego kompostownika. Kolejne warstwy mogą tworzyć: skoszona trawa, chwasty, z których wyzwoliliśmy nasz ogród, zgrabione liście, zebrane gałęzie, ale tylko te drobne, resztki owoców, skorupki jaj, odpadki z kuchni pochodzenia roślinnego, a nawet popiół ze spalonego w ognisku drewna.

Nie wolno natomiast wyrzucać do kompostownika resztek mięsnych, kości czy zepsutych, chorych roślin.

Każdą warstwę można przesypać żyzną ziemią, wtedy nasz kompost będzie tworzył się szybciej.
W suche dni pamiętamy, aby go podlać, a jeśli niefortunnie zacznie nam gnić, z pomocą przyjdą nam kulki papieru lub wytłoczki po jajkach, które świetnie chłoną wilgoć. Wkładamy je między warstwy kompostu.
Raz na kilka miesięcy musimy kompost przemieszać, aby go napowietrzyć i po 5-6 miesiącach możemy cieszyć się własnym, gotowym, dojrzałym produktem. Poznamy go po ciemnobrunatnym kolorze, miłym zapachu świeżej ziemi i jednolitej konsystencji.

Zachęcamy do działania!

Wrzucaj!

• trawę, liście, rozdrobnione gałęzie, chwasty, igliwie, szyszki,
• resztki kwiatów ciętych i doniczkowych, system korzeniowy bez ziemi itd.,
• orzechy i łupinki orzechów,
• obierki i resztki owoców i warzyw, zawartość konserw warzywno – owocowych itd.,
• przetwory owocowo-warzywne (np. dżemy itd.),
• grzyby i obierki z nich,
• skorupki jaj,
• resztki żywności (bez mięsa),
• przeterminowane owoce i warzywa,
• fusy po kawie i herbacie.

Nie wrzucaj:

• mięsa i kości, odchodów zwierząt,
• olejów,
• ziemi, kamieni, żwiru,
• popiołu.

Pamiętaj, że Bioodpady wrzucamy do pojemników:

• luzem,
• w workach kompostowalnych (ze znakiem roślinki) lub papierowych,
• można wykorzystać gazety do zapakowania odpadów.

Absolutnie nie używaj do pakowania: worków plastikowych, reklamówek, czy innych opakowań z tworzyw, ani worków biodegradowalnych.
Takie opakowania nie zostają usuwane ręcznie w sortowni, wszystko trafia do mechanicznej rozrywarki i zanieczyszcza frakcję bio, uniemożliwiając jej kompostowanie.

Szkło opakowaniowe (słoiki, butelki oraz szklane opakowania po kosmetykach), bezbarwne i kolorowe, może być poddawane recyklingowi w całości oraz w nieskończoność, gdyż jego jakość nie pogarsza się w tym procesie.
Dlatego bardzo ważne jest wyrzucanie tego typu odpadów do odpowiednich kontenerów.
Dokładne mycie szkła z resztek żywności, farb, klejów, usuwanie etykiet czy resztek zamknięć nie jest konieczne.

Jak wygląda recykling szkła?

Zebrany materiał, przy wykorzystaniu separatorów elektrooptycznych, używających wiązek światła do identyfikacji rodzaju materiału oraz zanieczyszczeń, dzielony jest na kolorowy i bezbarwny, a także czyszczony.
Dalej następuje segregacja szkła barwionego na zielone i brązowe. Odpady rozdrabnia się na stłuczkę, usuwa papier, drewno i folię, następnie w separatorach ferromagnetycznych odrzuca się metal. Stłuczka szklana zostaje jeszcze bardziej rozdrobniona, po czym trafia na specjalne sita dwupokładowe oraz separatory ferro- i paramagnetyczne, które usuwają m.in.
piasek (głównego winowajcę, naruszającego strukturę wytapianego szkła). Uzdatnienie stłuczki kończy sortowanie fotooptyczne, dzielące ją na kolory.
Gotowy materiał trafia do huty szkła, gdzie zostaje stopiony i wykorzystany ponownie do produkcji. Czego? Bardzo różnych rzeczy…szklanych oczywiście, np. nowych opakowań, szkieł optycznych, grysów, włókien szklanych, materiałów porowatych, szkła piankowego, mat i płyt izolacyjnych czy też jako składnik mas ceramicznych…

Gdzie wyrzucić pozostałe odpady szklane, czyli te nieopakowaniowe?

Szklanki, kieliszki, talerze, miski, znicze, wyroby porcelanowe i ceramiczne, szklane opakowania po lekach, szyby okienne i samochodowe, żarówki, naczynia żaroodporne itp. są wykonane z innych składników.
Wyrzuca się je do odpadów zmieszanych, wywozi do PSZOK-u lub oddaje do punktów odbioru w sklepach.

Czy wiecie, że tworzywa sztuczne powstają w procesie przerobu ropy naftowej? Zbudowane są z dużych cząstek – polimerów, tworzonych z kolei z cząstek mniejszych – monomerów. Rozkład tych materiałów trwa bardzo długo, czasem nawet 500 lat!!!

Co wrzucamy do pojemnika na tworzywa sztuczne i metale?

Pojemniki, butelki (bez nakrętek), skrzynki, opakowania po jogurtach, margarynach, środkach czystości i kosmetykach, a także torebki foliowe i inne folie, reklamówki itp. Opakowania nie muszą być dokładnie myte przed wyrzuceniem. Wystarczy je tylko opróżnić z zawartości. Nie powinny natomiast zawierać elementów wykonanych z innych materiałów: zamknięć, etykiet, itp.

Czego nie wrzucamy po pojemników na tworzywa sztuczne i metale?

Opakowań po środkach niebezpiecznych, lekarstwach, farbach, smarach i olejach.

Jak wygląda recykling tworzyw sztucznych?

Stosuje się dwie grupy metod – surowcowe i materiałowe. Metody surowcowe (chemiczne) polegają na rozłożeniu (przy pomocy różnych reakcji chemicznych) tworzyw na części składowe, z których zostały uzyskane. Powstałe półprodukty wykorzystuje się ponownie przy produkcji poliestrów czy poliwęglanów. Metody materiałowe to zazwyczaj rozdrabnianie odpadów, prowadzące do uzyskania granulatu, który posłuży do ponownego wykorzystania.
Od stopnia zanieczyszczenia tworzywa oraz wielkości strumienia odpadów zależy wybór metody recyklingu. Te najbardziej zabrudzone są spalane, co pozwala na odzyskanie zawartej w nich energii cieplnej. Spalarnie muszą być bezpieczne i specjalnie
przygotowane, gdyż emitowane w tym procesie dioksyny są silnie trujące.

Co jeszcze, poza energią, uzyskamy w wyniku recyklingu tworzyw sztucznych? Między innymi: butelki do chemii gospodarczej, ramy okienne z PVC, worki na śmieci, elementy wyposażenia samochodów, meble, meble ogrodowe, ławki miejskie, wiadra, kanistry, pojemniki, doniczki, słupki drogowe, ogrodzenia, ekrany przeciwhałasowe, folie, płyty termoizolacyjne, nici elastyczne, zabawki, długopisy, pudełka na płyty CD i inne.

Czy wiecie, że…

Jeden mieszkaniec naszego kraju zużywa rocznie ok. 60 kg tworzyw sztucznych, ale tylko 10 proc. z nich zostaje odzyskana.

Energia, którą odzyskuje się z jednej plastikowej torby pozwoli świecić 60-watowej żarówce przez 10 minut.

Około 35 butelek PET jest potrzebnych do wyprodukowania bluzy z polaru.

5 butelek PET po napojach potrzebnych jest do wykonania nici, z której powstanie jedna koszulka sportowa.

Zużyte torebki plastikowe przetwarzane są na materiał służący jako wypełnienie izolacyjne stosowane w kurtkach zimowych czy śpiworach.

Wykonanie trzyosobowej ławki z tworzywa sztucznego wymaga zużycia 4.500 butelek.

Makulatura, którą wyrzucamy do kontenera jedzie do sortowni, gdzie jest segregowana według odmian jakościowych, oczyszczana i prasowana w maszynach belujących. Następnie trafia do składowni, gdzie po rozpakowaniu, umieszcza się ją w magazynie. Papier jest rozwłókniany, to znaczy mieszany z gorącą wodą i dzielony na włókna celulozowe. Tutaj także następuje oczyszczanie. Powstała w ten sposób wodna zawiesina włókien celulozowych przepompowywana jest do specjalnych sit i hydrocyklonów, skąd wędruje dalej, do frakcjonatora. To urządzenie dzieli włókna celulozowe na długie i krótkie, tworząc masę celulozową długo- i krótkowłóknistą. Każda z nich jest inaczej obrabiana i dalej oczyszczana. Na zakończenie, wykorzystując filtry tarczowe lub prasy ślimakowe, obie masy zagęszcza się i umieszcza w magazynie. Powstały produkt może być ponownie użyty w wytwórstwie lub poddany dodatkowo odbarwianiu i bieleniu (jeśli w efekcie końcowym ma posłużyć jako papier do druku, pisania, papier gazetowy oraz bibułki higieniczne czy tektury powlekane).

Czy papier i tekturę można recyklingować w nieskończoność?

Niestety, jeszcze nie. Z czasem właściwości papieru znacznie się pogarszają. Włókna wtórne pozostają w dobrej kondycji maksymalnie do 7-krotnego przetwarzania. Może to niewiele, ale i tak bardzo oszczędza naturalne surowce.

Czy proces recyklingu jest opłacalny?

Wyobraźcie sobie, że z jednej tony makulatury odzyskujemy 900 kg papieru i oszczędzamy 65% energii, którą musielibyśmy wykorzystać do wyprodukowania papieru z nowych surowców. Z tak odzyskanego papieru i tektury można wykonać ponad 5.000 różnego rodzaju produktów.
Opłacalne zatem? Warto? Oczywiście, że tak!!!

Segregacja odpadów, choć czasem przypomina istną łamigłówkę, nie jest taka trudna, a korzyści są ogromne, zarówno dla środowiska, jak i ludzi. Sortując odpady, minimalizujemy zagrożenie dla życia i zdrowia organizmów, chronimy powietrze, gleby i wody gruntowe, pozyskujemy surowce wtórne, zmniejszając dzięki temu zużycie zasobów naturalnych, generujemy oszczędności, gdyż selektywna zbiórka odpadów jest tańsza. Wyrabiamy w sobie dobre nawyki i uczymy się odpowiedzialności za otoczenie, które teraz służy nam, ale w przyszłości będą korzystały z niego kolejne pokolenia.

Od sposobu, w jaki sortujemy odpady, zależy, jaka ich ilość zostanie poddana recyklingowi oraz przetworzeniu i otrzyma „drugie życie”.

Przypomnijmy, jak wygląda prawidłowo prowadzona segregacja odpadów.

PAPIER I TEKTURA

Złożone lub zgniecione: torby i worki papierowe, opakowania z papieru i kartonu, katalogi i ulotki, gazety i czasopisma, zeszyty i książki, papier pakowy, papier biurowy

METALE I TWORZYWA SZTUCZNE

Puste, zgniecione z odkręconą nakrętką:
plastikowe butelki i opakowania, plastikowe worki, reklamówki, folie aluminiowe, zakrętki od słoików i kapsle, puszki po napojach i konserwach, opakowania wielomateriałowe (np. kartony po
mleku i sokach), zabawki z plastiku

SZKŁO

Szkło opakowaniowe, opróżnione, bez nakrętek, bezbarwne i kolorowe (słoiki, butelki oraz szklane opakowania po kosmetykach, jeżeli nie są wykonane z trwale połączonych kilku surowców). Dokładne mycie szkła z resztek żywności, farb, klejów, usuwanie etykiet czy resztek zamknięć nie jest konieczne.

ODPADY ZMIESZANE

Wszystkie odpady pozostałe po segregacji: zużyte chusteczki i ręczniki papierowe, ceramika, porcelana, lustra, tapety, podpaski, pieluchy, odpady mięsne, kości, ości, styropian opakowaniowy np. po sprzęcie AGD, RTV itp., zatłuszczony i bardzo brudny papier

BIO

Odpadki warzywne i owocowe, resztki jedzenia (bez odpadów mięsnych, kości, ości), fusy po kawie herbacie, skorupki jajek

Regionalny Zakład Zagospodarowania Odpadów w Dębowcu to zakład do mechaniczno — biologicznego przetwarzania odpadów. Znajdują się w nim:

• sortownia odpadów zmieszanych wraz z linią do produkcji RDF (paliwa alternatywnego),
• sortownia odpadów selektywnie zebranych,
• kompostownia,
• instalacja do rozbiórki odpadów wielkogabarytowych,
• dwie kwatery składowania odpadów (jedna zamknięta i przeznaczona do rekultywacji),
• instalacja do przetwarzania odpadów budowlanych (kruszenie gruzu).

Co się dzieje z odpadami?

Po zważeniu na zakładowej wadze i rejestracji w wewnętrznym systemie wagowym oraz w elektronicznej bazie danych o odpadach (BDO), odpady zostają skierowane przez pracownika do właściwej instalacji. Sortowania odpadów zmieszanych jest instalacją, do której tafia największa masa odpadów. W procesie mechanicznej obróbki wydzielone zostają następujące frakcje: biologiczna, surowcowa, nadsitowa.

Po rozładowaniu na placu przyjęcia i usunięciu odpadów gabarytowych, odpady ładowane są do rozrywarki worków i podawane przenośnikiem do sita bębnowego, na którym zostaje wydzielona frakcja biologiczna o wielkości 0 – 80mm. Frakcja podsitowa transportowana jest do kompostowni i poddawana biologicznym procesom stabilizacji tlenowej.

Pozostałe odpady trafiają na trybunę sortowniczą, gdzie pracownicy ręcznie je rozdzielają (jedynie metale żelazne są pozyskiwane za pomocą separatora magnetycznego) i odzyskują surowce, które po dalszej obróbce w instalacji doczyszczania odpadów selektywnie zebranych, będzie można sprzedać jako wtórne. Na trybunie wydziela się przede wszystkim: makulaturę, folię, metale nieżelazne, odpady z tworzyw sztucznych (butelki PET, HDPE itp.), większe odpady biologiczne, które nie zostały wydzielone na sicie, odpady gabarytowe, zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny.

Za trybuną sortowniczą znajduje się separator elektromagnetyczny, który oddziela metale żelazne. Pozostały strumień odpadów stanowi frakcję kaloryczną, przeznaczoną do produkcji paliwa alternatywnego RDF (Refuse Derived Fuel). Paliwo alternatywne tworzone jest z odpadów resztkowych, które nie nadają się do recyklingu (odpady muszą spełniać też inne wymogi).

W Regionalnym Zakładzie Zagospodarowania Odpadów w Dębowcu pracują 42 osoby. Dla zachowania prawidłowej gospodarki odpadami, bardzo ważne jest postępowanie mieszkańców, a więc: świadome i przemyślane zakupy, które nie zwiększają produkcji odpadów, przestrzeganie zasad pozbywania się odpadów, prawidłowa segregacja, tworzenie przydomowych kompostowników (propozycja dla mieszkańców zabudowy jednorodzinnej), w których będzie można przetworzyć odpady bio na bardzo wartościowy kompost.
Nie traktujmy odpadów jako śmieci, ale jako surowce, z których pozyskamy materiał na wytworzenie nowych produktów, bez konieczności większego eksploatowania przyrody.

RZZO w Dębowcu, mając na uwadze pogłębiające się potrzeby swoich mieszkańców, rozpoczyna rozbudowę i modernizację linii, co w efekcie usprawni pracę i przyspieszy przetwarzanie odpadów.

Twarda woda – zdrowia doda!

Tak może brzmieć polskie przysłowie o zamojskiej kranówce i będzie jak najbardziej prawdziwe. Twarda woda jest bogata w cenne minerały, m. in. w wapń i magnez – niezbędne dla zdrowia i prawidłowego rozwoju. Wspomagają one prawidłową pracę serca i układu nerwowego.

Dlaczego nasza woda ma tak wysoką twardość?

Jest wydobywana z ujęć wód podziemnych, pochodzących z pokładów kredowych. To sprawia, że zamojska kranówka jest równie bogata w minerały, co znane mineralne wody butelkowane. Od większości z nich jest nawet lepsza.
Jakość zamojskiej kranówki jest stale monitorowana. Dlatego jesteśmy pewni, że w 100 % spełnia ona wymagania wody przeznaczonej do spożycia i można ją pić prosto z kranu, bez konieczności gotowania.

Pijmy zamojską kranówkę – wspomożemy nasz organizm:

• przyspieszymy metabolizm,
• wspomożemy proces usuwania toksyn z organizmu,
• opóźnimy proces starzenia (neutralizuje wolne rodniki),
• zwiększymy ilość tlenu, przez co dostarczymy energii i utrzymamy dobrą formę,
• wspomożemy system odpornościowy, układy: krążenia, nerwowy i ruchowy,
• przywrócimy naturalne funkcje organizmu, zregenerujemy siły witalne.

Krąży opinia, że twarda woda może powodować powstawanie kamieni w nerkach.

Absolutnie nie! Przypadłość tę wywołują zaburzenia metabolizmu, a nie picie twardej wody.

Czy wiecie, że w czasie 10-minutowego deszczu można zebrać do 100 l wody, a nawet więcej?

Szacuje się, że w ciągu jednego dnia, jedna osoba może zużyć około 150 litrów wody. Przy czteroosobowej rodzinie wykorzystanie może sięgać 500 litrów. Woda stosowana do picia, gotowania, zmywania naczyń czy kąpieli musi spełniać wszystkie wymagania jakościowe. Stanowi ona jednak mniej niż połowę dziennego zapotrzebowana. Pozostałą część możemy śmiało zastąpić wodą deszczową.

Do czego ją wykorzystać?

Najczęściej do celów ogrodniczych (nawadnianie ogrodów warzywnych, drzew i krzewów owocowych, trawników, rabatek, kwiatów domowych). Woda deszczowa ma lekko kwaśny odczyn, co większość roślin ogrodowych bardzo lubi. Świetnie nadaje się też do celów gospodarczych (mycie samochodu, mebli ogrodowych, czyszczenie nawierzchni).
Deszczówka może być wykorzystana w domu – jest miękka, dlatego śmiało użyjemy jej do prania – przy okazji zredukujemy ilość proszku, gdyż ten w miękkiej wodzie lepiej się pieni. W pralce natomiast nie odkłada się kamienny osad. Deszczówka zlikwiduje również istniejące już osady w toalecie i pisuarze.

Zbieranie deszczówki jest praktycznie bezkosztowe. Początkowa wydatek nie stanowi dużego obciążenia, a korzyści czerpać będziemy ogromne.

Absolutnie wykluczone jest łapanie deszczówki spływającej z dachu pokrytego papą lub eternitem, ponieważ jest ona zanieczyszczona.

Na rynku dostępne są różne pojemniki na łapanie deszczówki. Można też pokusić się o zainstalowanie systemu zagospodarowania wody deszczowej (choć to już rozwiązanie dla posiadaczy przydomowych ogródków).

Deszczówkę można tak naprawdę zbierać wszędzie – każdy pojemnik się liczy, gdy wokół nas panuje susza, a świat boryka się z deficytem wodnym.