Kanalizacja – co o niej wiemy?

Kanalizacja (system kanalizacyjny) to cała infrastruktura, służąca do zbierania, transportu, unieszkodliwiania oraz odprowadzania ścieków bytowo-gospodarczych oraz ścieków deszczowych z wykorzystaniem kanałów ściekowych. Na system kanalizacyjny składają się takie elementy, jak:

• instalacje kanalizacyjne w budynkach,
• przykanaliki łączące instalacje kanalizacyjne z sieciami,
• sieci kanalizacyjne: system rur, koryt, kolektorów, studzienek rewizyjnych itp.,
• oczyszczalnie ścieków,
• wyloty kanalizacyjne, które wprowadzają oczyszczone ścieki do odbiornika.

Kanalizację można podzielić na:

• wewnętrzną – obejmuje ona infrastrukturę kanalizacyjną, znajdującą się w obrębie budynku,
• zewnętrzną – czyli infrastrukturę znajdującą się poza budynkiem.

Systemy kanalizacyjne można podzielić również ze względu na liczbę sieci wchodzących w ich skład.

Kanalizacja ogólnospławna – wszystkie rodzaje ścieków z terenów objętych zasięgiem kanalizacji płyną wspólnym kanałem, którym trafiają do oczyszczalni.
Kanalizacja rozdzielcza – w jej skład wchodzą dwie odrębne sieci kanalizacyjne: sieć sanitarna, która obsługuje ścieki bytowo-gospodarcze, ewentualnie przemysłowe, a także sieć opadowa, do której spływa woda opadowa. Ścieki opadowe najczęściej przemieszczane są bezpośrednio do odbiornika, na przykład do rzeki, mogą być również wcześniej mechanicznie oczyszczone.
Kanalizacja półrozdzielcza – składa się z odrębnej sieci sanitarnej oraz opadowej. System taki wyposażony jest w separatory, pozwalające na przemieszczenie części ścieków opadowych z sieci opadowej do sieci sanitarnej. Dzięki temu, wymagające oczyszczenia ścieki opadowe, można skierować do oczyszczalni.

Systemy kanalizacyjne klasyfikuje się także ze względu na hydrauliczne warunki przepływu ścieków.

Kanalizacja grawitacyjna – budowana jest na obszarach charakteryzujących się wyraźnym spadkiem terenu w kierunku oczyszczalni ścieków. W takim systemie ścieki transportowane są pod wpływem grawitacji, pod warunkiem jednak, że prędkość przepływu ścieków jest co najmniej równa prędkości samooczyszczania z osadów (niezamulającej). Wariantem systemu grawitacyjnego jest kanalizacja grawitacyjno-pompowa, stosowana na przykład w sytuacji, gdy zachowanie płynnego transportu grawitacyjnego ścieków jest uniemożliwione przez występujące wzniesienie. W takim systemie, przy wykorzystaniu grawitacji, ścieki spływają do strefowych pompowni lub tłoczni, a następnie przewodami tranzytowymi przemieszczane są od oczyszczalni.
Kanalizacja ciśnieniowa – odprowadza do oczyszczalni ścieki bytowo-gospodarcze oraz przemysłowe, z pominięciem ścieków opadowych. System ten spotyka się na terenach o urozmaiconej rzeźbie, na których spływ ścieków odbywa się w obu kierunkach i tym samym wykluczone jest zastosowanie kanalizacji grawitacyjnej. Transport ścieków wymuszony jest pompami ściekowymi, które dodatkowo mogą być wyposażone w urządzenia rozdrabniające zanieczyszczenia stałe. Kanalizacja ciśnieniowa może być łączona z kanalizacją grawitacyjną oraz podciśnieniową.
Kanalizacja podciśnieniowa – stosowana jest na terenach o niewielkim zróżnicowaniu powierzchni, które uniemożliwiają spływ grawitacyjny ścieków do oczyszczalni. W systemie tym wytwarzane zostaje podciśnienie, a określona ilość powietrza, zasysana podczas wtłaczania ścieków pochodzących z gospodarstw domowych, umożliwia ich transport w rurociągach podciśnieniowych.

Jakie ścieki można odprowadzać do kanalizacji sanitarnej?

Wyłącznie ścieki, które powstają w wyniku funkcjonowania metabolizmu ludzkiego oraz działania gospodarstw domowych (ścieki bytowe). Ścieki przemysłowe mogą znaleźć się w miejskiej oczyszczalni wyjątkowo, jeśli zostaną wcześniej przeczyszczone przez specjalnie przystosowane oczyszczalnie. Zabronione jest również tłoczenie do kanalizacji sanitarnej ścieków opadowych, gdyż może to spowodować hydrauliczne przeciążenie kanalizacji oraz oczyszczalni.
Wyrzucanie do kanalizacji nieodpowiednich przedmiotów może powodować zmniejszenie możliwości przepływu oraz blokadę przewodów, narażając użytkowników na zatory i niedrożności, m.in.: wybijanie ścieków i zalewanie nimi piwnic budynków, brak odprowadzania ścieków, uciążliwy, przykry zapach z kanalizacji, wypływ ścieków poprzez studzienki kanalizacyjne i skażenie środowiska naturalnego, zalewanie oczyszczalni ścieków, wypłukiwanie biologicznego osadu czynnego z oczyszczalni itp.

Jakie przedmioty nie mogą być wyrzucane do kanalizacji:

• materiały budowlane (gruz, cegły, popiół itp.),
• torebki foliowe,
• artykuły higieniczne (patyczki kosmetyczne, pieluchy jednorazowe, podpaski, tampony, chusteczki nawilżane, waciki itp.),
• zużyte oleje (tłuszcz nie rozpuszcza się w wodzie, osadza się na rurach zmniejszając ich średnicę),
• rozpuszczalniki,
• chemikalia,
• resztki jedzenia (w ten sposób przyciąga się żyjące w kanałach szczury i pomaga w ich rozmnażaniu),
• odpady kuchenne,
• części owoców,
• niedopałki papierosów,
• włosy,
• tekstylia,
• materiały opatrunkowe i lekarstwa,
• żwir z kuwety,
• przewody elektryczne,
• baterie itd.

Pamiętajmy!

Usuwanie awarii jest czasochłonne i uniemożliwia prawidłowe korzystanie z kanalizacji, co bywa wielkim utrudnieniem w codziennym funkcjonowaniu.

Naprawy często wiążą się z koniecznością rozkopania terenu, co powoduje utrudnienia w ruchu pieszym i drogowym.

Awarie urządzeń i konieczność przeprowadzenia ich naprawy/wymiany wpływają na wzrost kosztu oczyszczania ścieków.

Każdy użytkownik sieci kanalizacyjnej jest za nią odpowiedzialny i ma wpływ na ilości powstających awarii. Przestrzegajmy zasad korzystania z kanalizacji.